ماسک اکسیژن چیست؟
ماسک اکسیژن یک وسیله پزشکی است که برای رساندن اکسیژن اضافی به بیمارانی که نیاز به اکسیژن درمانی دارند، استفاده میشود.این بیماران ممکن است به دلیل بیماریهای قلبی، ریوی، مسمومیت یا آسیبهای ناشی از تصادفات، نتوانند به طور طبیعی مقدار کافی اکسیژن را دریافت کنند.در ادامه با داطب همراه باشید:
علائم کمبود اکسیژن:
ممکن است شامل تغییر رنگ پوست، گیجی، تعریق، سرفه، تنگی نفس، تنفس سریع و ضربان قلب بالا باشد.اکسیژن درمانی میتواند به بهبود سطح انرژی، خواب و کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
طرز کار ماسک اکسیژن:
ماسک اکسیژن میتواند فقط بینی و دهان را بپوشاند یا کل صورت را بپوشاند.این ماسکها معمولا از پلاستیک، سیلیکون یا کائوچو ساخته میشوند و با یک بند پلاستیکی از کنار گوش به پشت سر متصل میشوند.از طریق یک لوله به یک مخزن حاوی اکسیژن مایع یا گاز یا یک دستگاه اکسیژنساز که اکسیژن موجود در هوا را غلیظتر میکند، متصل میشود.مقدار و غلظت اکسیژنی که باید به بیمار داده شود، بستگی به شرایط و نیاز بیمار دارد و توسط پزشک تعیین میشود.
انواع ماسک اکسیژن:
_ ماسک ساده
_ کیسهدار
_ ونچوری
_ کانولا بینی (سوند بینی)
ماسک ساده:
این ماسک برای رساندن اکسیژن با چگالی کم تا متوسط به بیمارانی که با دهان تنفس میکنند، مناسب است. جریان اکسیژن نباید کمتر از 5 لیتر در دقیقه باشد تا از بازگشت هوای بازدمی که دارای میزان بالایی از دیاکسید کربن است، جلوگیری شود.
ماسک کیسهدار:
این ماسک دارای یک کیسه انبارکننده با دریچه یکسویه است که امکان بازگشت هوای بازدمی به داخل کیسه را نمیدهد. این ماسک میتواند اکسیژن با چگالی بالا تا 100 درصد را به بیمار برساند.
ماسک ونچوری:
این ماسک از یک سیستم غربالگر هوا استفاده میکند که با تنظیم جریان هوا و اکسیژن، غلظت اکسیژن را در درصدهای مشخص تعیین میکند. این ماسک برای بیمارانی که نیاز به غلظت دقیق و ثابت اکسیژن دارند، مناسب است.
کانولا بینی (سوند بینی):
این ابزار دارای دو شاخه کوچک است که در داخل بینی بیمار قرار میگیرند و اکسیژن را به ریهها میرسانند. این ابزار برای رساندن اکسیژن با چگالی کم تا متوسط به بیمارانی که نیاز به اکسیژن درمانی دارند، مناسب است.جریان اکسیژن نباید بیشتر از 6 لیتر در دقیقه باشد تا از برانگیختگی پرزههای بینی و فروخوردن هوا جلوگیری شود.
برای چه افرادی مناسب است؟
ماسک اکسیژن برای افرادی که نیاز به اکسیژن درمانی دارند، مناسب است. این افراد ممکن است به دلیل بیماریهای قلبی، ریوی، مسمومیت یا آسیبهای ناشی از تصادفات، نتوانند به طور طبیعی مقدار کافی اکسیژن را دریافت کنند.همان طور که گفته شد،علائم کمبود اکسیژن ممکن است شامل تغییر رنگ پوست، گیجی، تعریق، سرفه، تنگی نفس، تنفس سریع و ضربان قلب بالا باشد. اکسیژن درمانی میتواند به بهبود سطح انرژی، خواب و کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
مزایا:
_ افزایش سطح اکسیژن خون و کاهش علائم کمبود اکسیژن مانند تغییر رنگ پوست، گیجی، تعریق، سرفه، تنگی نفس، تنفس سریع و ضربان قلب بالا.
_ بهبود عملکرد قلب، ریهها و سایر اعضای بدن که به اکسیژن نیاز دارند.
_ کاهش خطر ایجاد لخته خونی در رگها و پیشگیری از سکته قلبی و مغزی.
_ کاهش خطر ایجاد زخمهای مزمن و سریعتر شدن بهبودی زخمها.
_ کم شدن خطر ایجاد سرطان و توقف رشد سلولهای سرطانی.
_ کاهش خطر ایجاد بیماریهای عفونی و افزایش مقاومت بدن در برابر عفونتها.
_ افزایش کیفیت خواب و کاهش خطر ایجاد آپنه خواب.
_ کاهش خطر ایجاد بیماریهای مزمن مانند دیابت، MS، آلزایمر و پارکینسون.
_ افزایش سطح انرژی، شادابی، تمرکز و حافظه.
_ کاهش خطر ایجاد بیماریهای روانی مانند افسردگی، اضطراب، استرس و بیخوابی.
_ افزایش کیفیت زندگی و رضایت از خود.
معایب:
_ خشکی و تحریک پوست، بینی، دهان و گلو.
_ خطر آتشسوزی و انفجار در صورت تماس با شعله، سیگار، جرقه و مواد قابل اشتعال.
_ خطر عفونت : استفاده از ماسکهای اکسیژن و دستگاههای تزریق اکسیژن میتواند خطر عفونت ریوی را افزایش دهد.
_ افزایش راندمان قلبی : استفاده بیش از حد از اکسیژن میتواند باعث افزایش راندمان قلبی و فشار خون شود.
_ کاهش تحریک تنفسی : استفاده بیش از حد از اکسیژن میتواند باعث کاهش تحریک تنفسی و افزایش دیاکسید کربن خون شود.
_ آسیب به بافتها : استفاده بیش از حد از اکسیژن میتواند باعث آسیب به بافتهای حساس مانند چشم و ریه شود.
_ محدودیت حرکتی : استفاده از ماسکهای اکسیژن و دستگاههای تزریق اکسیژن میتواند محدودیت حرکتی برای بیمار ایجاد کند.
_ هزینه و نگهداری : استفاده از ماسکهای اکسیژن و دستگاههای تزریق اکسیژن میتواند هزینه و نگهداری آنها را بالا ببرد.